پنجشنبه، ۲۴ مهر ۱۴۰۴
اگه منتظری یه روز صبح با کلی انگیزه از خواب بیدار شی و همه کارایی که همیشه میخواستی رو شروع کنی…
باید بگم اون روز هیچوقت نمیرسه.
انگیزه مثل مهمون ناخوندهست. بعضی وقتا میاد، ولی هیچوقت نمیمونه.
برای رشد، نباید منتظر انگیزه بود؛ باید یاد بگیری بدون اون هم ادامه بدی.
انگیزه یه احساس لحظهایه، درست مثل شادی یا هیجان.
ولی ما معمولاً اشتباه میگیریمش با تعهد.
میخوای ورزش کنی، درس بخونی، پروژهت رو تموم کنی... اما وقتی انگیزه نداری، حس میکنی شکست خوردی.
در حالی که آدمهای موفق با انگیزهتر از بقیه نیستن، فقط یاد گرفتن حتی بدون انگیزه، حرکت کنن.
چون انگیزه از بیرون میاد، ولی نظم از درون.
وقتی فقط با انگیزه کار میکنی، هر بار که حسوحالت پایین میاد، کارات هم متوقف میشن.
اما وقتی به تعهد تکیه میکنی، کار رو انجام میدی چون قراره انجامش بدی، نه چون حسش هست.
به خودت قول بده، نه احساساتت.
بگو «من امروز این کارو انجام میدم» حتی اگه حوصلهت نیست.
کارو کوچیک کن.
بهجای “باید یه ساعت تمرکز کنم”، بگو “فقط ده دقیقه شروع میکنم.”
شروع، سختترین بخشه. بعدش خودش میره جلو.
احساس رو بعد از عمل بساز.
جالبه بدونی، انگیزه معمولاً بعد از شروع میاد، نه قبلش.
وقتی شروع میکنی، مغز حس رضایت میگیره و انرژی میسازه.
روتین بساز، نه هیجان.
اگه به جای دنبالکردن انگیزه، دنبال نظم باشی، بالاخره به نقطهای میرسی که حتی بدون حس خاصی هم پیشرفت میکنی.
"انگیزه مثل دوش گرفتنه. باید هر روز تجدیدش کنی، ولی بدونش هم میتونی تمیز بمونی." 😄
انگیزه میاد و میره، ولی عادت میمونه.
نظم و تعهد، موتور اصلی رشد شخصیان.
بهجای اینکه منتظر روزی باشی که حس کنی آمادهای، از همین امروز شروع کن، حتی با حال متوسط، حتی با انرژی کم.
پیشرفت واقعی از همونجا شروع میشه.